ไปนอนที่ปิ่นเกล้า อีกแล้วเมื่อคืน
ตอนเช้ารู้สึกอยากจะเข้าห้องน้ำไปอึ แต่มันไม่ยอมออก
มารู้สึกอยากออกตอนขึ้นรถตู้แล้ว นั่งขนลุกไปตลอดทาง ในใจก็ภาวนาว่า เฮ้ยยย รถอย่าติดนะเว๊ยยย
พอใกล้จะถึง ขี้มันก็กวนตีนเรา หายขนลุก หายปวดไปเฉยๆ เวรกำ อยู่ในที่ที่ไม่สมควรออกมันพยายามที่จะออก พอมาอยู่ในที่ที่สมควรออกมันไม่ยอมออก

เหมือนกับความรัก
เจอคนที่เหมาะสม คนที่เราน่าจะอยู่กับเค้า คนที่คิดว่าอยู่ด้วยกันแล้วชีวิตของทั้งคู่จะดีขึ้น เราไม่เลือกเค้า
แต่พอเจอคนที่ไม่เหมาะสม คนที่รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงก็ไปด้วยกันไม่ได้ เรากลับอยากที่จะใช้ชีวิตกับเค้า

...ความรักเหมือนขี้ว่ะ อี๋ อี๋ อี๋